O John Charles Carter γεννήθηκε στο Evanston του Illinois. Ήταν γιος του Russell και της Lilla Whitford Carter. Όταν ήταν σε ηλικία 10 ετών, οι γονείς του χώρισαν και μετά η μητ΄ρα του παντρεύτηκε τον Chester Heston.
To 1944, ο Heston υπηρέτησε για 2 χρόνια στην Αλάσκα, ως ασυρματιστής και πυροβολητής σε B-52 της Πολεμικής Αεροπορίας των ΗΠΑ και την ίδια χρονιά παντρεύτηκε τη Lydia Marie Clarke, με την οποία έζησε 64 χρόνια, ως το θάνατό του.
Στη διάρκεια της Πορείας για τα Πολιτικά Δικαιώματα (Civil Rights March) στο Washington D.C. (1963), συνόδευσε το Martin Luther King Jr. Μετά τη δολοφονία του Γερουσιαστή Robert F. Kennedy (1968), ο Heston, μαζί με τους Gregory Peck, Kirk Douglas και James Stewart, δημοσίευσαν μία έκκληση για τη λαϊκή υποστήριξη του Gun Control Act (Νόμος για Έλεγχο των Όπλων) του Lyndon Johnson (μία «ανωμαλία» στο resume του, την οποία – ευτυχώς – διόρθωσε αργότερα). Αντιτάχθηκε, επίσης, στον Πόλεμο του Vietnam. Στα ‘80s, αντιτάχθηκε στο «affirmative action» (ποσόστωση μαύρων στις προσλήψεις σε εργασία, εγγραφές σε πανεπιστήμια κλπ, ασχέτως των ικανοτήτων τους) και υποστήριζε το δικαίωμα στα όπλα (αρχίζοντας να ‘ρχεται στα σύγκαλά του). («Αποθεραπεύτηκε δε οριστικώς όταν) άλλαξε στρατόπεδο και συντάχθηκε πλέον με τους Ρεπουμπλικάνους (από Δημοκρατικός που ήταν – συγχωρεμένος!). Υποστήριξε τους Ronald Reagan, George H.W. Bush και George W. Bush.
«Απανθίσματα» διάφορα: Παραιτήθηκε από την Ένωση Ηθοποιών, επειδή θεώρησε ρατσιστική τη στάση του συνδικάτου, το οποίο αρνήθηκε σε μία λευκή ηθοποιό να παίξει το ρόλο της ευρασιάτισσας «Miss Saigon». Επέκρινε τις τηλεοπτικές μεταδόσεις του CNN's από τη Βαγδάτη κατά τον Πόλεμο του Κόλπου (1990-91) γιατί «έσπερναν αμφιβολίες» όσον αφορά τη δράση των Συμμαχικών Δυνάμεων. Σε ένα Διοικητικό Συμβούλιο της Time Warner, «έκραξε» την εταιρία για την κυκλοφορία του δίσκου του Ice-T album που συμπεριλάμβανε το τραγούδι «Cop Killer» («Φονιάς Μπάτσων»).
Στην αυτοβιογραφία του «In the Arena» («Στην Αρένα»), ο Heston αναγνώρισε το δικαίωμα της ελευθερίας του λόγου των «μη προνομιούχων» τάξεων και, μάλιστα, σε ένα λόγο που ο ίδιος έβγαλε το 1997, περιέγραψε ρητορικά έναν «πολιτισμικό πόλεμο» που – όπως είπε – γινόταν από μία γενιά ΜΜΕ, εκπαιδευτικών, καλλιτεχνών και πολιτικών λέγοντας: «Θεοσεβούμενε, νομοταγή, λευκέ Προτεστάντη της μεσαίας τάξης ή – χειρότερα – εταιροφυλλόφιλε, κάτοχε όπλων ή – χειρότερα – κάτοχε κάρτας NRA (Νational Rifle Association ή «Εθνικός Σύλλογος Καραμπίνας»), εργάτη ή – χειρότερα – άνδρα εργάτη: όχι μόνον δεν «μετράς», αλλά στέκεσαι εμπόδιο στην κοινωνική πρόοδο. Στη φωνή σου αξίζει χαμηλότερη ένταση, η γνώμη σου είναι λιγότερο πεφωτισμένη, η πρόσβασή σου στα μέσα ενημέρωσης είναι σημαντική και, ειλικρινά κύριε, πρέπει να ξυπνήσεις, να σοβαρευτείς και να μάθεις κάτι από τη νέα σου Αμερική και, μέχρι να το κάνεις αυτό, σε πειράζει παρακαλώ να βγάλεις το σκασμό?» (!!!)
Σε ένα λόγο του στη Νομική Σχολή του Harvard με τίτλο «Κερδίζοντας τον Πολιτισμικό Πόλεμο», είπε ότι «αν οι Αμερικάνοι πιστεύαμε στην πολιτική ορθότητα, θα ήμασταν ακόμη τα αγοράκια του Βασιλέα Γεωργίου, υποταγμένοι στο Αγγλικό στέμμα». Συνέχισε δε λέγοντας ότι οι λευκή περηφάνια είναι τόσο δικαιολογημένη όσο και η μαύρη περηφάνια ή η κόκκινη περηφάνια ή η κάθε περηφάνια. Και μετά είπε το αμίμητο: «Η πολιτική ορθότητα είναι τυραννία "Political correctness is tyranny με καλούς τρόπους!».
Ο Heston διετέλεσε Πρόεδρος και «κοινωνικός συνήγορος» της ΝRA από το 1998 έως το 2003. was the president and spokesman of the NRA from 1998 until he resigned in 2003. Στη λήξη του Συνεδρίου 2000 της NRA, ύψωσε μια καραμπίνα πάνω από το κεφάλι του και δήλωσε ότι «ο Bill Clinton θα αφαιρέσει το δικαίωμα της οπλοκατοχής, που εξασφαλίζει το δεύτερο Άρθρο του αμερικανικού Συντάγματος, μέσα από τα κρύα, νεκρά μου χέρια!» (now, THAT’s more like it!!!). Στην ανακοίνωση δε της παραίτησής του, το 2003, ξανάκανε το ίδιο πράγμα επαναλαμβάνοντας τα ίδια λόγια. ΜΕΓΑΛΕ!!! KAΛΟ ΣΟΥ ΤΑΞΙΔΙ!
GOD BLESS!!!
To 1944, ο Heston υπηρέτησε για 2 χρόνια στην Αλάσκα, ως ασυρματιστής και πυροβολητής σε B-52 της Πολεμικής Αεροπορίας των ΗΠΑ και την ίδια χρονιά παντρεύτηκε τη Lydia Marie Clarke, με την οποία έζησε 64 χρόνια, ως το θάνατό του.
Στη διάρκεια της Πορείας για τα Πολιτικά Δικαιώματα (Civil Rights March) στο Washington D.C. (1963), συνόδευσε το Martin Luther King Jr. Μετά τη δολοφονία του Γερουσιαστή Robert F. Kennedy (1968), ο Heston, μαζί με τους Gregory Peck, Kirk Douglas και James Stewart, δημοσίευσαν μία έκκληση για τη λαϊκή υποστήριξη του Gun Control Act (Νόμος για Έλεγχο των Όπλων) του Lyndon Johnson (μία «ανωμαλία» στο resume του, την οποία – ευτυχώς – διόρθωσε αργότερα). Αντιτάχθηκε, επίσης, στον Πόλεμο του Vietnam. Στα ‘80s, αντιτάχθηκε στο «affirmative action» (ποσόστωση μαύρων στις προσλήψεις σε εργασία, εγγραφές σε πανεπιστήμια κλπ, ασχέτως των ικανοτήτων τους) και υποστήριζε το δικαίωμα στα όπλα (αρχίζοντας να ‘ρχεται στα σύγκαλά του). («Αποθεραπεύτηκε δε οριστικώς όταν) άλλαξε στρατόπεδο και συντάχθηκε πλέον με τους Ρεπουμπλικάνους (από Δημοκρατικός που ήταν – συγχωρεμένος!). Υποστήριξε τους Ronald Reagan, George H.W. Bush και George W. Bush.
«Απανθίσματα» διάφορα: Παραιτήθηκε από την Ένωση Ηθοποιών, επειδή θεώρησε ρατσιστική τη στάση του συνδικάτου, το οποίο αρνήθηκε σε μία λευκή ηθοποιό να παίξει το ρόλο της ευρασιάτισσας «Miss Saigon». Επέκρινε τις τηλεοπτικές μεταδόσεις του CNN's από τη Βαγδάτη κατά τον Πόλεμο του Κόλπου (1990-91) γιατί «έσπερναν αμφιβολίες» όσον αφορά τη δράση των Συμμαχικών Δυνάμεων. Σε ένα Διοικητικό Συμβούλιο της Time Warner, «έκραξε» την εταιρία για την κυκλοφορία του δίσκου του Ice-T album που συμπεριλάμβανε το τραγούδι «Cop Killer» («Φονιάς Μπάτσων»).
Στην αυτοβιογραφία του «In the Arena» («Στην Αρένα»), ο Heston αναγνώρισε το δικαίωμα της ελευθερίας του λόγου των «μη προνομιούχων» τάξεων και, μάλιστα, σε ένα λόγο που ο ίδιος έβγαλε το 1997, περιέγραψε ρητορικά έναν «πολιτισμικό πόλεμο» που – όπως είπε – γινόταν από μία γενιά ΜΜΕ, εκπαιδευτικών, καλλιτεχνών και πολιτικών λέγοντας: «Θεοσεβούμενε, νομοταγή, λευκέ Προτεστάντη της μεσαίας τάξης ή – χειρότερα – εταιροφυλλόφιλε, κάτοχε όπλων ή – χειρότερα – κάτοχε κάρτας NRA (Νational Rifle Association ή «Εθνικός Σύλλογος Καραμπίνας»), εργάτη ή – χειρότερα – άνδρα εργάτη: όχι μόνον δεν «μετράς», αλλά στέκεσαι εμπόδιο στην κοινωνική πρόοδο. Στη φωνή σου αξίζει χαμηλότερη ένταση, η γνώμη σου είναι λιγότερο πεφωτισμένη, η πρόσβασή σου στα μέσα ενημέρωσης είναι σημαντική και, ειλικρινά κύριε, πρέπει να ξυπνήσεις, να σοβαρευτείς και να μάθεις κάτι από τη νέα σου Αμερική και, μέχρι να το κάνεις αυτό, σε πειράζει παρακαλώ να βγάλεις το σκασμό?» (!!!)
Σε ένα λόγο του στη Νομική Σχολή του Harvard με τίτλο «Κερδίζοντας τον Πολιτισμικό Πόλεμο», είπε ότι «αν οι Αμερικάνοι πιστεύαμε στην πολιτική ορθότητα, θα ήμασταν ακόμη τα αγοράκια του Βασιλέα Γεωργίου, υποταγμένοι στο Αγγλικό στέμμα». Συνέχισε δε λέγοντας ότι οι λευκή περηφάνια είναι τόσο δικαιολογημένη όσο και η μαύρη περηφάνια ή η κόκκινη περηφάνια ή η κάθε περηφάνια. Και μετά είπε το αμίμητο: «Η πολιτική ορθότητα είναι τυραννία "Political correctness is tyranny με καλούς τρόπους!».
Ο Heston διετέλεσε Πρόεδρος και «κοινωνικός συνήγορος» της ΝRA από το 1998 έως το 2003. was the president and spokesman of the NRA from 1998 until he resigned in 2003. Στη λήξη του Συνεδρίου 2000 της NRA, ύψωσε μια καραμπίνα πάνω από το κεφάλι του και δήλωσε ότι «ο Bill Clinton θα αφαιρέσει το δικαίωμα της οπλοκατοχής, που εξασφαλίζει το δεύτερο Άρθρο του αμερικανικού Συντάγματος, μέσα από τα κρύα, νεκρά μου χέρια!» (now, THAT’s more like it!!!). Στην ανακοίνωση δε της παραίτησής του, το 2003, ξανάκανε το ίδιο πράγμα επαναλαμβάνοντας τα ίδια λόγια. ΜΕΓΑΛΕ!!! KAΛΟ ΣΟΥ ΤΑΞΙΔΙ!
GOD BLESS!!!
1941 Peer Gynt Φοιτητική Ταινία
1950 Dark City
1950 Introducing Charlton Heston
1950 Julius Caesar
1952 Ruby Gentry
1952 The Greatest Show on Earth
1952 The Savage)
1953 Arrowhead
1953 Bad for Each Other
1953 Pony Express
1953 The President's Lady
1953 Three Lives
1954 Secret of the Incas
1954 The Naked Jungle
1955 Lucy Gallant
1955 The Far Horizons
1955 The Private War of Major Benson
1956 The Ten Commandments
1957 Three Violent People
1958 The Big Country
1958 The Buccaneer
1958 Touch of Evil
1959 Ben-Hur
1959 The Wreck of the Mary Deare
1961 El Cid
1961 The Fugitive Eye Παρουσιαστής: Fred Astaire
1962 The Pigeon That Took Rome
1963 55 Days at Peking
1963 Diamond Head
1963 The Five Cities of June
1965 Major Dundee
1965 The Agony and the Ecstasy
1965 The Greatest Story Ever Told
1965 The War Lord
1965 The Egyptologists
1966 Khartoum
1967 Think Twentieth
1967 Maugli Αγγλική Αφήγηση
1967 All About People
1967 The American Film:
1966 White House Festival of the Arts
1967 While I Run This Race
1968 Counterpoint
1968 Planet of the Apes
1968 Rowan & Martin at the Movies
1968 Will Penny
1968 The Movie Experience: A Matter of Choice
1969 Number One
1969 The Heart of Variety
1969 Rod Laver's Wimbledon
1970 Beneath the Planet of the Apes
1970 Julius Caesar
1970 The Hawaiians
1970 The Festival Game
1970 King: A Filmed Record... Montgomery to Memphis
1971 The Last Man Alive
1971 The Omega Man
1972 Antony and Cleopatra
1972 Skyjacked
1972 The Call of the Wild
1972 Our Active Earth
1973 A Look at the World of Soylent Green
1973 Soylent Green
1973 The Three Musketeers
1973 Lincoln's Gettysburg Address
1974 Airport 1975
1974 Earthquake
1974 The Four Musketeers
1975 The Fun of Your Life
1976 Midway
1976 The Last Hard Men
1976 They Were There
1976 Two-Minute Warning
1976 America at the Movies
1977 Crossed Swords
1978 Gray Lady Down
1980 The Awakening
1980 The Mountain Men[2]
1982 Mother Lode
1983 Chiefs Mini Σειρά
1985 The Fantasy Film Worlds of George Pal
1986 Directed by William Wyler
1987 Proud Men
1989 Call from Space Φωνή
1990 Almost an Angel
1990 The Little Kidnappers Καλωδιακή ΤV
1990 Solar Crisis
1990 Treasure Island
1992 Genghis Khan Δεν Τελείωσε
1992 A Thousand Heroes TV
1993 Tombstone
1993 Wayne's World 2
1993 SeaQuest DSV TV
1994 True Lies
1995 A Century of Cinema
1995 In the Mouth of Madness
1995 Friends TV, Guest Star
1995 The Avenging Angel TV
1996 Alaska
1996 Hamlet Solo
1996 Ben Johnson: Third Cowboy on the Right
1996 The Dark Mist
1997 Off the Menu: The Last Days of Chasen's
1997 Alaska: Spirit of the Wild
1997 Hercules
1997 Armageddon
1999 Any Given Sunday
1999 Gideon
2001 Planet of the Apes
2001 The Order
2001 Town & Country
2001 Last Party 2000
2001 Cats & Dogs Φωνή
2002 Bowling for Columbine Συνέντευξη
2003 My Father, Rua Alguem 5555
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ
The Actor's Life
In the Arena: An Autobiography
The Courage to be Free
Beijing Diary
To Be a Man: Letters to My Grandson
Charlton Heston Presents the Bible
Charlton Heston's Hollywood: 50 Years in American Film with Jean-Pierre Isbouts
4 Τα σχόλια σας εδώ!:
Βρε Μιχάλη, επειδή το κείμενο το είχα στα αγγλικά για ξένο post, μου ξέμειναν λίγα από δαύτα στο typeover της μετάφρασης. Δεν τα βγάζεις για να μην μπερδεύεται ο κόσμος?
Μια χαρά είναι το κείμενο Uli...
Uli, ο κόσμος μίλησε και είπε πως το κείμενο είναι μια χαρά. Δεν βγάζω, δεν αλλάζω τίποτα λοιπόν. Πάμε γι' άλλα.
Χαίρομαι που ο κόσμος εκτιμά τον Πρόεδρο. Κι αφού γουστάρετε, το επόμενο θα είναι από μένα για σας, με καθαρά προσωπικό γούστο. Ελπίζω να σας αρέσουν τα τζίτζιλι-μίτζιλι που σας ετοιμάζω...
Well, να μια ωραία λέξη: "τζίτζιλι-μίτζιλι". Τη λέει η θεία μου η Κική, υπονοώντας "όλα τα καλούδια". Πρέπει να το χρησιμοποιούμε που και που, για να μην το χάσουμε...
Δημοσίευση σχολίου