Παπανδρέου ή Βενιζέλος; Εγώ ψηφίζω για την αριστερή στροφή του ΠαΣοΚ

Λίγες μέρες πέρασαν από την ήττα του ΠαΣοΚ στις εθνικές εκλογές από την ΝΔ και ακόμα προσπαθώ να βρω τα αίτια της και πάνω απ’ όλα να το συνειδητοποιήσω. Όχι γιατί ήτανε κάποια μεγάλη έκπληξη η νίκη του Κώστα Καραμανλή, αλλά σίγουρα για τους περισσότερους από εμάς η διαφορά μεταξύ ΠαΣοΚ και Νέας Δημοκρατίας και το ποσοστό που «καταφέραμε» να συγκεντρώσουμε, απέναντι στην ομολογουμένως χειρότερη κυβέρνηση που γνώρισε ποτέ αυτός ο τόπος, ήτανε ένα πραγματικό σοκ.
Και εκεί που είπαμε ότι μετά τις εκλογές θα ξεκουραστούμε και θα κοιτάξουμε και λίγο τον εαυτό μας και την οικογένεια μας…να σου πάλι οι «πρωτοβουλίες υπέρ του τάδε και κατά του δήθεν» και ο internetοπόλεμος στο YouTube, στην Wikipedia και στην μπλογκόσφαιρα. Αυτήν την φορά όμως τα αντίπαλα στρατόπεδα ανήκουνε και τα δυο (μπορεί σε λίγες μέρες και τρίτο) στον ίδιο πολιτικό χώρο. Το ΠαΣοΚ.
Δεν με έχουν πάρει τα χρόνια, αλλά θυμάμαι χαρακτηριστικά την περίοδο του «βρώμικου 89» και του συνεδρίου το 1996 με την εκλογή προέδρου. Κατά την γνώμη μου η κρίση που περνάει αυτήν την στιγμή το Κίνημα είναι η μεγαλύτερη στα 33 χρόνια λειτουργίας του. Όχι τόσο για την επιλογή του προσώπου που θα οδηγήσει το ΠαΣοΚ στις επόμενες εκλογές και πιθανόν στην νίκη, αυτό άλλωστε θα τελειώσει το βράδυ της 11ης Νοεμβρίου, όσο για την πολιτική κατεύθυνση που έχει πάρει το κόμμα. Δυστυχώς δεν έχουμε σκύψει όλοι μας, από τον Πρόεδρο του Κόμματος και τα μέλη του Πολιτικού Γραφείου του κόμματος μέχρι τον απλό εθελοντή του διαδικτύου, πάνω από τα αίτια της ιδεολογικής μας ήττας στις τελευταίες εκλογές.
Πρέπει να μας ανησυχήσει το γιατί δεν μπορέσαμε να εμπνεύσουμε ξανά τον αγρότη, τον εργάτη, τον μικρομεσαίο, τους μετανάστες, την νέα γενιά της χώρας μας.
Πρέπει να σκύψουμε και την ανασυγκρότηση και την ανατροπή στην ιδεολογική, πολυδιαφημιζόμενη τον τελευταίο καιρό, πλατφόρμα του ΠαΣοΚ να την κάνουμε πράξη.
Πρέπει και ήρθε η ώρα στις λαϊκές συνελεύσεις και τις συνδιασκέψεις που θα πραγματοποιήσει το Κίνημα να μην ακουστούνε ΠΑΛΙ τα πρωτοκλασάτα βολεμένα στελέχη, αλλά εμείς τα απλά μέλη και να μεταφέρουμε τις αυθεντικές εμπειρίες ενός καθημερινού πολίτη.
Πρέπει να αφουγκραστούμε τα ευρύτερα κοινωνικά στρώματα για να μάθουμε την απογοήτευση τους από τις πολιτικές επιλογές μας και το κυριότερο…να αναδείξουμε όσο περισσότερο γίνεται τις διαχωριστικές γραμμές από την δεξιά που κάποιοι εντέχνως εθελοτυφλούν και τις κρύβουν παρουσιάζοντας το ΠαΣοΚ ίδιο με την νέα τάξη πραγμάτων της Νέας Διακυβέρνησης του Κώστα Καραμανλή.
Πρέπει να ξανακάνουμε τον Έλληνα ενεργό πολιτικοποιημένο πολίτη και να καταπολεμήσουμε αυτήν την απαξίωση όλων προς το «σύστημα»…που τόσο βολεύει την δεξιά και κάθε λογής ελιτιστική απομίμηση της.
Ήρθε η ώρα να κοιτάξουμε στα μάτια τους φίλους μας, τους συνοδοιπόρους μας, τους συναγωνιστές μας, τους συντρόφους μας στο ΠαΣοΚ και να κάνουμε επιτέλους την αυτοκριτική μας. Να την κάνουμε όμως στην πράξη και όχι σε υποτιθέμενα συνέδρια ανασυγκρότησης με ξύλινο λόγο. Και επιτέλους να συζητήσουμε…Ίσως μόνο τότε να μπορέσουμε και να καταφέρουμε την πολυπόθητη στροφή προς τα αριστερά. Άλλωστε αυτό είναι για μένα το νόημα της Συμμετοχικής Δημοκρατίας.
Στο δίλλημα που θέλουνε να με πλασάρουνε όλοι και βαφτίζουνε τον ένα υποψήφιο κεντροαριστερό και τον άλλο κεντροδεξιό εγώ θα ψηφίσω αυτόν που θα με πείσει ότι θα βάλει το ΠαΣοΚ σε αριστερή τροχιά και πάνω από όλα να μην λοξοδρομεί από τις αρχές της διακήρυξης της 3ης του Σεπτέμβρη.
Το ΠαΣοΚ είναι Λαϊκό Κίνημα και ΔΕΝ είναι πρόσωπα…αυτό είναι που πρέπει να θυμηθούμε όλοι μας μετά την 11η Νοεμβρίου και όλοι μαζί να αγωνιστούμε για την ΝΙΚΗ στην επόμενη εκλογική αναμέτρηση για αξιοπρέπεια, για εθνική ανεξαρτησία, για κοινωνική αλληλεγγύη, για πρόοδο, για ένα καλύτερο αύριο όλων των Ελλήνων.