Έχω θέμα, έχω καταγγελία στο Ι.Κ.Α.

Οι καταγγελίες συνεχίζονται, ένθεν και εντεύθεν.
Οι γιατροί του Ι.Κ.Α. ( αλήθεια, τι θα πει γιατροί του Ι.Κ.Α. άλλα γράμματα έμαθαν αυτοί – άλλο πανεπιστήμιο χρειάζεται για να γίνεις γιατρός του Ι.Κ.Α. ; ) εξέδωσαν ανακοίνωση. Υπογραφές δεν υπήρχαν, ακολουθούσαν όμως, λέει το κείμενο. Ακολουθούσαν τι ; Ακολουθούσαν οι υπογραφές των γιατρών, υπογράφοντας το κείμενο ή μήπως ακολουθούσαν οι γιατροί, την όποια ανοησία ενός ή δύο ανδρών, που είναι γιατροί και στο Ι.Κ.Α. Όποιος είναι ανόητος, ας αποδεχθεί το δεύτερο. Οι πρόεδροι απάντησαν με λόγο ευθύ και στιβαρό. Μαζί, κοινή ανακοίνωση, απολογητική και επεξηγηματική. Με υπογραφή, σφραγίδα, μέχρι και φωτογραφία είχε η ανακοίνωσή τους.
Καλό το ξεκατίνιασμα, δε λέω, αλλά φεύγουμε από την ουσία, κύριοι.
Αλλού είναι η ουσία, η ταμπακέρα, το ζουμί.
Το ζητούμενο είναι το κοινωνικό πρόσωπο του Ι.Κ.Α.
Το ποθούμενο είναι η χρηστή διαχείριση δημόσιας περιουσίας και η ορθολογική αντιμετώπιση ανθρώπων και όχι ζώων.
Σε ότι αφορά την διαχείριση της δημόσιας περιουσίας υπάρχουν πλείστα όσα παραδείγματα δημόσιων λειτουργών ( λάθος – σιγά μην τους ονομάσω και λειτουργούς) δημοσίων υπαλλήλων, που μόλις αναλάβουν θέσεις και μάλιστα υψηλόβαθμες το πρώτο που θέτουν ως ανάγκη της υπηρεσίας τους, είναι η καλοπέρασή τους. Θέτουν ως απαραίτητη ανάγκη της υπηρεσίας μια πανάκριβη καρέκλα διευθυντή, ένα τραπέζι διευθυντικών συναντήσεων ( συνευρέσεων ), ένα σύγχρονο γραφείο από ξύλο καρυδιάς ( τέτοιο ίδιο που είχαν και στο χωριό τους ) και τέλος αν δεν φέρουν διακοσμητή για την διαρρύθμιση του γραφείου τους, φέρνουν την γυναίκα τους. Είπαμε δική τους, οικογενειακή η θέση. Άμα η θέση αυτή προήλθε και με την σύμφωνη γνώμη του βουλευτή ή του Υπουργού ε ! τότε η υπηρεσία πρέπει να προμηθευτεί και χαλί πανάκριβο μήπως και έρθει ο Υπουργός, για να τον καλοδεχθούνε. Μαζί με το τιμολόγιο της συντήρησης των χαλιών της υπηρεσίας μπαίνουν και αυτά του σπιτιού του διευθυντή, των κολλητών του, της κουνιάδας του, ενίοτε και της υπαλλήλου που δακτυλογραφεί την πολύ προσωπική αλληλογραφία του διευθύνοντα την υπηρεσία.
Υπερβολές, θα μου πείτε.
Καθόλου υπερβολές. Καθημερινή πραγματικότητα.
Τα τελευταία 25 χρόνια αυτή είναι η καθημερινή πρακτική της κάθε εξουσίας, κυβερνητικής, δημόσιας διοίκησης, φορέων, αρχών και αρχόντων.
Την ξέρουμε όλοι, την μαθαίνουμε όλοι, ΤΗΝ ΑΠΟΔΕΧΟΜΑΣΤΕ ΟΛΟΙ.
Ποιος θα πάει κόντρα. Κανένας, ποτέ. Φοβάται ο ταλαίπωρος ο κόσμος. Η μαγκιά του κόσμου εξαντλείται στο καφενείο, να πει τι είδε σε μια υπηρεσία, να το σχολιάσει, να είναι ο αποκλειστικός κομιστής της είδησης και τέλος. Είδατε ποτέ κανέναν να καταγγέλλει τίποτα ;
Είδατε ποτέ κανέναν να διεκδικεί ισότιμα και με αξιοπρέπεια τα αυτονόητα ;
Μας έμαθαν να ακούμε, να βλέπουμε αλλά να μην μιλάμε.
Ακόμη και στις περιπτώσεις που η νεολαία μας, οι σημερινοί νέοι, που αν θέλετε και από άγνοια κινδύνου βγει, μιλήσει και ονομάσει πράγματα και καταστάσεις, τότε οι μεγαλύτεροι και ισχυροί στις θέσεις τους κύριοι, τους ονομάζουν κωλόπαιδα και κακομαθημένα.
Με τίποτα και με κανένα τίμημα δεν πρέπει να διαταραχθεί το σύστημα που αυτοτροφοδοτείται και αυτοσυντηρείται από τους ίδιους που έμαθαν να παρακαλούν και να γλύφουν.
Τι λέγαμε, α . . ναι, για το Ι.Κ.Α.
Που μείναμε, στο ότι πρέπει το προσωπικό και οι γιατροί να αντιμετωπίζουν τους ασθενείς σαν ανθρώπους και όχι σαν ζώα.
Στο κοινωνικό πρόσωπο του Ι.Κ.Α.
Μετά από όλες αυτές τις καταγγελίες και τις καταγγελίες επί της καταγγελίας που είδαν το φως της δημοσιότητας, έρχονται στα αυτιά μας, λέγονται σε παρέες πράγματα και θάματα. Περιπτώσεις και καταστάσεις που πολλοί συντοπίτες μας έζησαν στο κτίριο του Ι.Κ.Α. Κομοτηνής και που άλλοι άφησαν εκεί τα όσα ειπώθηκαν και άλλοι τα εξιστόρησαν και στην ή στον σύζυγό τους αλλά μέχρι εκεί.
Τα ρεζιλίκια και τις ύβρεις ο κόσμος, ο φυσιολογικός δεν τα ξεστομίζει καταρχήν και κατά δεύτερον δεν τα ανέχεται ούτε ως σκέψη στο μυαλό του. Τα όσα έχουν υποστεί άνθρωποι και οικογένειες μερικές φορές, στο Ι.Κ.Α. είναι αρκετά για τη συγγραφή ενός βιβλίου και το υλικό που θα μείνει για εξακρίβωση ανώνυμων καταγγελιών θα επαρκεί για τουλάχιστον άλλα δύο βιβλία. Τρίτομη εγκυκλοπαίδεια ανάλγητης συμπεριφοράς.
Έμπλεξαν οι άνθρωποι του Επιμελητηρίου και της Ομοσπονδίας λέει ο κόσμος. Που πάνε να τα βάλουνε με το θηρίο που λέγετε κατάσταση στο Ι.Κ.Α. ;
Μπράβο τους, ας βρεθεί κάποιος να τα πει όλα αυτά, που κάθε μέρα τραβάμε, λένε άλλοι.
Οι περισσότεροι δε αφού τελειώσουν με τα εισαγωγικά – ελληνικά καλολογικά στοιχεία έχουν και από μια ιστορία να σου διηγηθούν. Άλλος για τη μάνα του, άλλος για τον πατέρα του, άλλος για την αδελφή του κ.ο.κ.
Πολλά τα περιστατικά, αμέτρητοι οι λάθος χειρισμοί από μεριάς ιατρών, ατελείωτα τα παράπονα και οι καταγγελίες. Δεν παίρνουν όμως ποτέ την μορφή καταγγελίας. Ρωτάς όλους αυτούς που στα εξιστορούν, να τα γράψουμε ρε σε μια κόλλα χαρτί, να τα πάμε στον Διευθυντή, να τον βοηθήσουμε τον άνθρωπο να κάνει πιο σωστά την δουλειά του. Ρωτάς αν όλα αυτά που απλόχερα λέει αν είναι όντως αλήθεια και πως αν είναι γιατί δεν τα υπογράφει για να ενώσει έτσι την φωνή του με την καταγγελία των δύο φορέων του τόπου μας.
Κανένας δεν θέλει να γίνει κακός με κανέναν. Φοβούνται και τους δικαιολογώ απόλυτα. Αλλά είναι άδικο. Φοβούνται μήπως ξαναπάνε στο Ι.Κ.Α. στον ίδιο γιατρό και τους τυραννήσει ακόμη περισσότερο, γνωρίζοντας ο γιατρός πως είναι αυτός, που τον κατήγγειλε.
Από καμία φορά υπάρχουν και μερικοί και μερικές, παλικάρια και τα λένε και τα υπογράφουν. Ναι, ναι, υπάρχουν.
Και τότε μπαίνουν τα μεγάλα μέσα. Μην το κάνετε αυτό, μην καταγγείλετε το γιατρό θα χάσει την θέση του, μην τον κάνετε καταγγελία έχει οικονομικά προβλήματα και άλλα ευτράπελα και ηλίθια μαζί. Δηλαδή αν ο γιατρός, η γιατρός του Ι.Κ.Α. δεν σκέφτεται πως θα χάσει την δουλειά του, έχοντας οικονομικά προβλήματα, αν εκείνος δεν το σκέφτεται και δεν το υπολογίζει, θα το σκεφτώ εγώ και ο καθένας μας. Αν είναι δυνατόν.
Κάτι ανάλογο έγινε και με την κυρία γιατρό της καταγγελίας του Επιμελητηρίου και της Ομοσπονδίας. Παρακάλια, ικεσίες, φιλικές παραινέσεις και τα τοιαύτα. Η γιατρός του Ι.Κ.Α. δέχτηκε να ζητήσει συγνώμη από την κυρία – ασφαλισμένη, που προσέβαλλε και χειροδίκησε εναντίον της, αλλά μόνο σε φιλικό σπίτι και αφού δεχθεί και η ασφαλισμένη να έρθει. Αφού και αυτό δεν έγινε, η γιατρός έβαλε και άλλους όρους στο παιχνιδάκι της. Ότι και καλά, της ζήτησε συγνώμη και πως πρέπει το Επιμελητήριο και η Ομοσπονδία να μην συνεχίσουν την καταγγελία τους. Συγνώμη όμως, δεν υπήρξε ποτέ και από κανέναν. Τότε η γιατρός αγρίεψε και άρχισε να απειλεί με μηνύσεις τους όποιους υπεύθυνους της καταγγελίας.
Αντιλαμβάνεστε πως τέτοιου είδους κινήσεις πραγματοποιεί όποιος ή όποια στερείται επιχειρημάτων και κυρίως παιδείας. Κοινωνικής αλλά και επαγγελματικής. Τα ράσα δεν κάνουν τον παπά ή μάλλον καλύτερα το έγραψαν οι πρόεδροι, η ρόμπα δεν κάνει τον γιατρό, γιατί πολύ απλά ρόμπα άσπρη φοράνε και οι κρεοπώλες.
Τα περιστατικά που καθημερινά διαδραματίζονται μέσα στο σάπιο καταστημένο του Ι.Κ.Α., έχουν δει πολλές φορές το φως της δημοσιότητας. Μεγάλο μέρος των προβλημάτων αυτών < ανεβαίνουν > και προς τα επάνω, στην διοίκηση του Ι.Κ.Α. Τραγελαφικές καταστάσεις. Θυμάμαι μια φορά που έτυχε να βρίσκομαι στον 2ο όροφο του Ι.Κ.Α., ρώτησε ένας ασφαλισμένος τους υπαλλήλους του Ι.Κ.Α. : γιατί ρε σεις βάλατε τζάμια γύρω – γύρω από τα γκισέ που εξυπηρετείται τον κόσμο ; και απάντησε με ερώτημα ρητορικό και κοφτερό, μόνος του, το αμίμητο : για να μην σας φτύνουν ;
Η αστυνομία έχει ακόμη έναν τόμο από τις καταστάσεις αυτές. Πολλές και πολλοί ασφαλισμένοι, αγανακτισμένοι καλούν αρκετές φορές την αστυνομία για να υποβάλλουν άμεσα και συγκεκριμένα τα παράπονά τους.
Ένα όμως από αυτά τα περιστατικά είναι αρκετά γαργαλιστικό. Με υπονοούμενα και παραλειπόμενα. Ο ασφαλισμένος μάλιστα έκανε και την ανάλογη καταγγελία και λίγο πριν αυτή εσωκλεισθεί σε φάκελο για να αποσταλεί στην κεντρική διοίκηση του Ι.Κ.Α. και ακολουθηθεί η νόμιμη διαδικασία της απόλυσης της γιατρού, ενεργοποιήθηκαν τα μεγάλα μέσα, που λέγαμε πριν. Το περιστατικό βέβαια δεν έχει κανένα κοινό σημείο με την γιατρό του Ι.Κ.Α. που αναφέρονται οι δύο πρόεδροι. Λέω εγώ, εσείς πάλι βγάλτε τα δικά σας συμπεράσματα. Ανάγνωση ξέρετε, για να διαβάζετε αυτό το κείμενο, άρα μυαλουδάκι έχετε να κρίνετε και να συγκρίνετε.
Κατηγορεί λοιπόν ο ασφαλισμένος εν έτη 2007 μια γιατρό – παθολόγο του Ι.Κ.Α. Κομοτηνής, για σεξουαλική παρενόχληση.
Ναι, καλά το διαβάσατε, ο ασφαλισμένος κατηγορεί την γιατρό του Ι.Κ.Α. Κομοτηνής πως του επιτέθηκε φραστικά αλλά και με χειρονομίες και ήθελα με την βία να τον εξαναγκάσει να την αφήσει να χαρεί το κορμί του.
Δε θέλω μειδιάματα και αφορισμούς. Υπάρχουν έγγραφα. Υπογραφές και σφραγίδες. Τρείς αναφορές στον αριθμό, για την εν λόγω γιατρό. Μια και το αναφέρω, θυμήθηκα μια κοινή θέση των δύο γιατρών. Ένα κοινό σημείο, για να μην μου πείτε μετά πως δεν σας το είπα. Δεν είναι Ελληνική κατασκευής και οι δύο. Είναι αλλοδαπής προέλευσης. Νομίζω πως προέρχονται και από το ίδιο γειτονικό κράτος. Κρατώ όμως μια επιφύλαξη.
Άσεμνες χειρονομίες ονόμασε ο ασφαλισμένος. Υπερθεματίζοντας δε, ανέφερε στην καταγγελία του, πως η κυρία γιατρός του χορηγούσε και φάρμακα τα οποία δεν ήταν μέσα στην λίστα του Ι.Κ.Α. Τώρα τι ακριβώς εννοούσε ο ποιητής δεν κατάλαβα, να πω την αλήθεια. Μήπως ότι οι εταιρείες που πουλάνε φάρμακα έκαναν δωράκια στην κυρία για να συνταγογραφεί. Δεν ξέρω, δεν λέω και αμαρτία δεν παίρνω. Αναφέρεται τέλος στην καταγγελία του ασφαλισμένου, πως στις 6 από τις 6 επισκέψεις του, περίμενε έως και 2,5 ώρες την γιατρό για να γράψει συνταγές σε βιβλιάρια από πελάτες της στο ιδιωτικό της ιατρείο. Λογικό ακούγετε να είναι ένας γιατρός ευσυνείδητος, αλλά μάλλον η συγκεκριμένη γιατρός μπέρδεψε το που είναι και το τι κάνει και το πώς το κάνει.
Αν όλα αυτά συμβαίνουν με τους ασφαλισμένους του Ι.Κ.Α., μπορείτε να φανταστείτε το τι γίνετε με τους ασφαλισμένους του Ο.Α.Ε.Ε – Τ.Ε.Β.Ε. ;
Σας ρωτάω ευθέως, μπορείτε να φανταστείτε πως οι γιατροί του Ι.Κ.Α. συμπεριφέρονται στους συνταξιούχους του Τ.Ε.Β.Ε., που αποτελούν ξένο σώμα του Ι.Κ.Α. Οι ασφαλισμένοι λένε πως άμα βγεις στην σύνταξη από το Τ.Ε.Β.Ε., μετά από 35,37,40 χρόνια δουλειάς σε πετάνε στο Ι.Κ.Α. και οι γιατροί του Ι.Κ.Α. λένε τι μας τους έφεραν κι αυτούς εδώ.
Σχέση στοργής και αλληλεγγύης.
Παρεμπιπτόντως, δεν είδα καμία ανακοίνωση από τους συνταξιούχους του Τ.Ε.Β.Ε. για το γεγονός της κυρίας γιατρού που κατήγγειλαν οι δύο φορείς, που πριν μερικά χρόνια εκείνοι υπηρετούσαν. Λέτε η σοφία των χρόνων τους, να τους δίνει το δικαίωμα να δουν, να αποτιμήσουν τα γεγονότα και τελικά να αποφανθούν ακριβοδίκαια ; Ας περιμένουμε λοιπόν, μήπως ξεσπαθώσουν και τα τιμημένα γηρατειά μας.
Τα κακώς κείμενα στην πατρίδα μας, θα πρέπει να μπορείς να τα καυτηριάζεις και να τα εξολοθρεύεις εν τη γενέσει τους. Εδώ και τόσα χρόνια αυτοί και αυτές έχουν βγάλει ρίζες. Δυνατές και ανθεκτικές. Δεν καταστρέφονται εύκολα.
Καταστρέφονται δύσκολα. Πάντως αν θέλει κάποιος και μάλιστα φορέας ή φορείς μπορούν να ξεριζώσουν ανθρώπους αλλά και νοοτροπίες.

Μακάρι . . .