Διαβάσαμε στα Μικροκομοτηναίικα τις βλακείες που ξεφούρνισε ο κ. Μίχαλος και τις οποίες ο αρθρογράφος βρίσκει… λογικές. Δικαιολογείται ο τελευταίος να μην ξέρει τι του γίνεται, αφού είναι δημοσιογράφος κι όχι businessman. Δεν δικαιολογείται όμως, ως δημοσιογράφος, να εκφέρει γνώμη επί θεμάτων που δεν γνωρίζει, άλλο τόσο όσο δεν δικαιούται η γιαγιά μου η Μαριγώ να μιλά για την… απόδοση του κινητήρα της Lotus Esprit! Και, σίγουρα, δεν δικαιολογείται ο πρόεδρος του ΕΒΕΑ να λέει αρλούμπες σε θέματα που άπτονται του αντικειμένου του. Είναι γνωστό, άλλωστε, ότι η ημιμάθεια είναι χειρότερη της αμάθειας. Γιατί, όπως το μεταφράζω εγώ, το να είσαι αδαής σε κάτι, δηλαδή να μην το γνωρίζεις δεν πειράζει – πειράζει όμως να είσαι ΒΛΑΚΑΣ, δηλαδή να ΝΟΜΙΖΕΙΣ ότι γνωρίζεις κάτι ενώ, στην πραγματικότητα, δεν θα το… έπαιρνες χαμπάρι κι αν σου καθόταν στην κασίδα σου!
Αυτά για αρχή.
Στη συνέχεια, όμως, ο αρθογράφος με εκπλήσσει, γράφοντας μια μεγάλη αλήθεια: «Το τραγικό βέβαια είναι ότι όλα αυτά θα χρεωθούν πάλι στην πλάτη των ιδιωτικών υπαλλήλων, αφού όσοι εργάζονται στον διογκωμένο δημόσιο τομέα που δημιούργησε αυτά τα προβλήματα, έχουν εξασφαλίσει για τον εαυτό τους την εργασιακή τους γαλήνη.» Αλλά δεν τα γράφει όλα! Να σας πω εγώ τι παραλείπει να πει:
Παραλείπει να πει ότι ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ, ΤΟ ΣΥΝΤΑΓΜΑ ΕΙΝΑΙ ΓΡΑΜΜΕΝΟ ΣΤΑ ΓΚΟΓΚΟΒΙΑ ΤΗΣ ΕΚΑΣΤΟΤΕ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ, ΤΗΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ ΚΑΙ ΟΠΟΙΩΝ ΑΛΛΩΝ ΑΡΜΟΔΙΩΝ, αφού η τήρηση του Συντάγματος προϋποθέτει αυτό που στο τελευταίο ορίζεται ρητά ως «η αρχή της ίσης μεταχείρισης». Και κανείς δεν πήγε μια κυβέρνηση στο δικαστήριο με την κατηγορία ότι δεν νομοθετεί ώστε να εξισωθούν απόλυτα οι εργασιακές συνθήκες του δημοσίου και του ιδιωτικού τομέα. Και κανένα δικαστήριο δεν βρήκε τις «μπάλες» να πατήσει πόδι ώστε να εφαρμοστεί το Σύνταγμα. Γιατί το σύνταγμα μιλάει για τα δικαιώματα όλων των πολιτών. Δεν λέει πουθενά ότι ο κ. Τάδε πρέπει να μεταχειρίζεται το ίδιο όλους τους εργαζομένους του. Λέει ότι όλοι («ΟΛΟΙ» σημαίνει «ΟΛΟΙ, και όχι «όλοι οι υπάλληλοι του κ. Τάδε) πρέπει να απολαμβάνουν ίσης μεταχείρησης.
Και η ιδιωτική αγορά το διασφαλίζει αυτό, μέσες-άκρες. Π.χ. αυτός που θα δουλέψει σε τράπεζα ξέρει ότι δεν θα έχει τόσο ελεύθερο χρόνο, αλλά θα έχει καλές αποδοχές. Αυτός που θα δουλέψει σε κατάστημα ξέρει ότι «δίνει» κάποιες αποδοχές, για να «πάρει» περισσότερο ελεύθερο χρόνο. Πάνω-κάτω, οι παροχές είναι συγκρίσιμες, λόγω ανταγωνισμού. Και ΑΚΟΜΗ ΚΙ ΟΤΑΝ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ, ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ΝΑ ΚΑΤΗΓΟΡΗΣΕΙ ΤΟΝ κυρ-ΤΑΔΕ ΚΑΙ ΤΟΝ κυρ-ΔΕΙΝΑ ΕΠΕΙΔΗ ΔΕΝ ΚΑΝΟΥΝ ΚΑΤΙ ΠΟΥ ΠΡΩΤΟ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΔΕΝ ΤΟ ΚΑΝΕΙ!!!
Επιτρέπεται το κράτος να έχει συντηρεί μόνιμους υπαλλήλους με μεγάλους μισθούς και στον ιδιωτικό τομέα να συμβαίνει το αντίθετο? ΔΕΝ επιτρέπεται. Η μονιμότητα θα έπρεπε να είχε ανταλλάγματα: έχω το κεφάλι μου ήσυχο, αλλά πληρώνομαι λιγότερο, ή έχω λιγότερες αργίες, ή έχω λιγότερη άδεια, ή έχω λιγότερες ώρες εργασίας εβδομαδιαίως. ΤΟ ΑΝΤΙΘΕΤΟ ΑΛΗΘΕΥΕΙ. Γιατί? ΓΙΑΤΙ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΔΕΝ ΤΗΡΕΙ ΤΟ ΣΥΝΤΑΓΜΑ! Γιατί, αν το κράτος τηρούσε το Σύνταγμα τότε…
… διάβασε παραπάνω, για να δεις τι θα γινότανε!
Αλλά, όσο το κράτος παρανομεί, αυτό που θα ‘πρεπε να γίνει ΔΕΝ θα γίνεται! Γιατί ΔΕΝ μπορείς να τρως και τα κεκτημένα για τα οποία έχεις, τυπικώς ή ατύπως, συμβληθεί! Η κακή οικονομία ΔΕΝ αποτελεί λόγο καταγγελίας αυτής της σύμβασης. Δεν μπορείς, λοιπόν, να πεις «κύριοι μονιμάδες, θα σας ρίξω στο μισό τους μισθούς από τους ιδιωτικούς υπαλλήλους» ή «κύριοι μονιμάδες, δεν… είστε πια μονιμάδες!». Θα πρέπει να πεις «κύριοι ιδιώτες, οι υπάλληλοί σας από σήμερα είναι μόνιμοι!» ή «κύριοι ιδιώτες, οι μισθοί σας πρέπει να είναι διπλάσιοι από τους αντίστοιχους του δημοσίου».
ΠΟΙΟΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΕΧΕΙ ΤΑ ΟΥΜΠΑΛΑ ΝΑ ΞΕΣΤΟΜΙΣΕΙ ΤΕΤΟΙΟ ΤΣΑΜΠΟΥΚΑ?
ΠΟΙΟΣ ΔΙΚΑΣΤΗΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΕΧΕΙ ΤΑ ΓΚΟΓΚΟΒΙΑ ΝΑ ΕΠΙΒΑΛΛΕΙ ΤΕΤΟΙΑ ΜΑΓΚΙΑ?
Να σας πω εγώ ποιος: ΑΥΤΟΣ ΠΟΥ ΘΑ ΘΕΛΑΤΕ ΝΑ ΕΧΕΤΕ ΗΓΕΤΗ, ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΝΑ ΤΟΝ ΕΙΧΑΤΕ ΥΠΟΨΗΦΙΟ ΔΕΝ ΘΑ ΒΛΕΠΑΤΕ ΤΗΝ ΤΥΦΛΑ ΣΑΣ ΝΑ ΤΟΝ ΨΗΦΙΣΕΤΕ!!! Έτσι είναι κύριοι και κυρίες! Γιατί, είπαμε ότι υπάρχει η θεία δίκη: Ο ΚΑΘΕ ΛΑΟΣ ΕΧΕΙ ΤΟΥΣ ΗΓΕΤΕΣ ΠΟΥ ΑΞΙΖΕΙ Η ΑΦΕΝΤΟΜΟΥΤΣΟΥΝΑΡΑ ΤΟΥ. Κι ο δικός μας τους δικούς του! Που όταν δεν ξεμαλιάζονται στη βουλή σαν τις κατίνες, ξεκ@λιάζονται μεταξύ τους σαν τις π@υτάνες!!!
ΝΑ ΤΟΥΣ ΧΑΙΡΟΜΑΣΤΕ! Και εις άλλους με υγεία, για σας που τους εμπιστεύεστε. Για μας που ΔΕΝ τους εμπιστευόμαστε εύχομαι να αντέξει την παρουσία τους (και τη δική σας!) η νοημοσύνη μας. Η καημένη…
Θα μου πείτε: και που γίνονται αυτά που λες? Θα σας πω: ΠΟΥΘΕΝΑ ΑΠΟΛΥΤΑ! Αλλά ΚΑΠΟΥ ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΣΕ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟ ΒΑΘΜΟ! ΑΣΥΓΚΡΙΤΩΣ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟ!!! Και ο γράφων είχε την τύχη να έχει γράψει το όνομά του στον τόπο που γίνονται. Άλλού γίνονται χειρότερα. Αλλά αυτό θα αποτελούσε παράδειγμα προς μίμηση? Ίσως, ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΚΡΕΤΙΝΟΥΣ! Δεν μας πιάνει εμάς. Για να μην πούμε ότι μερικές χώρες ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ καν Σύνταγμα, ή το Σύνταγμά τους ΕΙΝΑΙ ΤΙΜΙΟ!!! Δεν αναγνωρίζει αρχές ίσης μεταχείρισης (κι άλλες τέτοιες «αρλούμπες») ούτως ώστε δεν χρειάζεται να τις… τηρεί! Ενώ το δικό μας Σύνταγμα βρίσκεται στο καλάθι των αχρήστων. Γιατί ΕΧΟΥΜΕ ΓΕΜΙΣΕΙ ΤΡΑΒΕΣΤΑ, ΠΟΥ ΜΕ ΤΟ ΕΝΑ ΧΕΡΙ ΓΡΑΦΟΥΝ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΑ ΚΑΙ ΝΟΜΟΥΣ ΚΑΙ ΜΕ ΤΟ ΑΛΛΟ ΤΑ ΧΩΝΟΥΝ ΠΙΣΩ ΤΟΥΣ, ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΔΕΝ ΠΙΑΝΕΙ ΗΛΙΟΣ, με αποτέλεσμα να τα απαξιώνουν.
Κι αν θέλετε να συνεχίσουμε, σας γράφω και βιβλίο. Παραπάνω δεν μπορώ να γράψω εδώ, γιατί μου τέλειωσε ο χώρος. Για «πρόχειρο», βλέπετε, χρησιμοποίησα τα…
… αφήστε τα καλύτερα (μεταφορικά ΚΑΙ κυριολεκτικά)…
Αυτά έπρεπε να μας πει ο αρθρογράφος του Χρόνου. Αλλά δεν μας τα ‘πε. Γιατί κάτι του… έλλειπε από τη συνταγή. Δεν υπάρχει λόγος στενοχώριας όμως: έφερα εγώ τα υλικά. Ορίστε η σαντιγί σας! (Στη μάπα σας!!!).
Κι αν δεν σας άρεσε η συνταγή, ποτέ μη σώσετε και τη φάτε!!!
ΚΑΙ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ…
Αυτά για αρχή.
Στη συνέχεια, όμως, ο αρθογράφος με εκπλήσσει, γράφοντας μια μεγάλη αλήθεια: «Το τραγικό βέβαια είναι ότι όλα αυτά θα χρεωθούν πάλι στην πλάτη των ιδιωτικών υπαλλήλων, αφού όσοι εργάζονται στον διογκωμένο δημόσιο τομέα που δημιούργησε αυτά τα προβλήματα, έχουν εξασφαλίσει για τον εαυτό τους την εργασιακή τους γαλήνη.» Αλλά δεν τα γράφει όλα! Να σας πω εγώ τι παραλείπει να πει:
Παραλείπει να πει ότι ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ, ΤΟ ΣΥΝΤΑΓΜΑ ΕΙΝΑΙ ΓΡΑΜΜΕΝΟ ΣΤΑ ΓΚΟΓΚΟΒΙΑ ΤΗΣ ΕΚΑΣΤΟΤΕ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ, ΤΗΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ ΚΑΙ ΟΠΟΙΩΝ ΑΛΛΩΝ ΑΡΜΟΔΙΩΝ, αφού η τήρηση του Συντάγματος προϋποθέτει αυτό που στο τελευταίο ορίζεται ρητά ως «η αρχή της ίσης μεταχείρισης». Και κανείς δεν πήγε μια κυβέρνηση στο δικαστήριο με την κατηγορία ότι δεν νομοθετεί ώστε να εξισωθούν απόλυτα οι εργασιακές συνθήκες του δημοσίου και του ιδιωτικού τομέα. Και κανένα δικαστήριο δεν βρήκε τις «μπάλες» να πατήσει πόδι ώστε να εφαρμοστεί το Σύνταγμα. Γιατί το σύνταγμα μιλάει για τα δικαιώματα όλων των πολιτών. Δεν λέει πουθενά ότι ο κ. Τάδε πρέπει να μεταχειρίζεται το ίδιο όλους τους εργαζομένους του. Λέει ότι όλοι («ΟΛΟΙ» σημαίνει «ΟΛΟΙ, και όχι «όλοι οι υπάλληλοι του κ. Τάδε) πρέπει να απολαμβάνουν ίσης μεταχείρησης.
Και η ιδιωτική αγορά το διασφαλίζει αυτό, μέσες-άκρες. Π.χ. αυτός που θα δουλέψει σε τράπεζα ξέρει ότι δεν θα έχει τόσο ελεύθερο χρόνο, αλλά θα έχει καλές αποδοχές. Αυτός που θα δουλέψει σε κατάστημα ξέρει ότι «δίνει» κάποιες αποδοχές, για να «πάρει» περισσότερο ελεύθερο χρόνο. Πάνω-κάτω, οι παροχές είναι συγκρίσιμες, λόγω ανταγωνισμού. Και ΑΚΟΜΗ ΚΙ ΟΤΑΝ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ, ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ΝΑ ΚΑΤΗΓΟΡΗΣΕΙ ΤΟΝ κυρ-ΤΑΔΕ ΚΑΙ ΤΟΝ κυρ-ΔΕΙΝΑ ΕΠΕΙΔΗ ΔΕΝ ΚΑΝΟΥΝ ΚΑΤΙ ΠΟΥ ΠΡΩΤΟ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΔΕΝ ΤΟ ΚΑΝΕΙ!!!
Επιτρέπεται το κράτος να έχει συντηρεί μόνιμους υπαλλήλους με μεγάλους μισθούς και στον ιδιωτικό τομέα να συμβαίνει το αντίθετο? ΔΕΝ επιτρέπεται. Η μονιμότητα θα έπρεπε να είχε ανταλλάγματα: έχω το κεφάλι μου ήσυχο, αλλά πληρώνομαι λιγότερο, ή έχω λιγότερες αργίες, ή έχω λιγότερη άδεια, ή έχω λιγότερες ώρες εργασίας εβδομαδιαίως. ΤΟ ΑΝΤΙΘΕΤΟ ΑΛΗΘΕΥΕΙ. Γιατί? ΓΙΑΤΙ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΔΕΝ ΤΗΡΕΙ ΤΟ ΣΥΝΤΑΓΜΑ! Γιατί, αν το κράτος τηρούσε το Σύνταγμα τότε…
… διάβασε παραπάνω, για να δεις τι θα γινότανε!
Αλλά, όσο το κράτος παρανομεί, αυτό που θα ‘πρεπε να γίνει ΔΕΝ θα γίνεται! Γιατί ΔΕΝ μπορείς να τρως και τα κεκτημένα για τα οποία έχεις, τυπικώς ή ατύπως, συμβληθεί! Η κακή οικονομία ΔΕΝ αποτελεί λόγο καταγγελίας αυτής της σύμβασης. Δεν μπορείς, λοιπόν, να πεις «κύριοι μονιμάδες, θα σας ρίξω στο μισό τους μισθούς από τους ιδιωτικούς υπαλλήλους» ή «κύριοι μονιμάδες, δεν… είστε πια μονιμάδες!». Θα πρέπει να πεις «κύριοι ιδιώτες, οι υπάλληλοί σας από σήμερα είναι μόνιμοι!» ή «κύριοι ιδιώτες, οι μισθοί σας πρέπει να είναι διπλάσιοι από τους αντίστοιχους του δημοσίου».
ΠΟΙΟΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΕΧΕΙ ΤΑ ΟΥΜΠΑΛΑ ΝΑ ΞΕΣΤΟΜΙΣΕΙ ΤΕΤΟΙΟ ΤΣΑΜΠΟΥΚΑ?
ΠΟΙΟΣ ΔΙΚΑΣΤΗΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΕΧΕΙ ΤΑ ΓΚΟΓΚΟΒΙΑ ΝΑ ΕΠΙΒΑΛΛΕΙ ΤΕΤΟΙΑ ΜΑΓΚΙΑ?
Να σας πω εγώ ποιος: ΑΥΤΟΣ ΠΟΥ ΘΑ ΘΕΛΑΤΕ ΝΑ ΕΧΕΤΕ ΗΓΕΤΗ, ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΝΑ ΤΟΝ ΕΙΧΑΤΕ ΥΠΟΨΗΦΙΟ ΔΕΝ ΘΑ ΒΛΕΠΑΤΕ ΤΗΝ ΤΥΦΛΑ ΣΑΣ ΝΑ ΤΟΝ ΨΗΦΙΣΕΤΕ!!! Έτσι είναι κύριοι και κυρίες! Γιατί, είπαμε ότι υπάρχει η θεία δίκη: Ο ΚΑΘΕ ΛΑΟΣ ΕΧΕΙ ΤΟΥΣ ΗΓΕΤΕΣ ΠΟΥ ΑΞΙΖΕΙ Η ΑΦΕΝΤΟΜΟΥΤΣΟΥΝΑΡΑ ΤΟΥ. Κι ο δικός μας τους δικούς του! Που όταν δεν ξεμαλιάζονται στη βουλή σαν τις κατίνες, ξεκ@λιάζονται μεταξύ τους σαν τις π@υτάνες!!!
ΝΑ ΤΟΥΣ ΧΑΙΡΟΜΑΣΤΕ! Και εις άλλους με υγεία, για σας που τους εμπιστεύεστε. Για μας που ΔΕΝ τους εμπιστευόμαστε εύχομαι να αντέξει την παρουσία τους (και τη δική σας!) η νοημοσύνη μας. Η καημένη…
Θα μου πείτε: και που γίνονται αυτά που λες? Θα σας πω: ΠΟΥΘΕΝΑ ΑΠΟΛΥΤΑ! Αλλά ΚΑΠΟΥ ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΣΕ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟ ΒΑΘΜΟ! ΑΣΥΓΚΡΙΤΩΣ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟ!!! Και ο γράφων είχε την τύχη να έχει γράψει το όνομά του στον τόπο που γίνονται. Άλλού γίνονται χειρότερα. Αλλά αυτό θα αποτελούσε παράδειγμα προς μίμηση? Ίσως, ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΚΡΕΤΙΝΟΥΣ! Δεν μας πιάνει εμάς. Για να μην πούμε ότι μερικές χώρες ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ καν Σύνταγμα, ή το Σύνταγμά τους ΕΙΝΑΙ ΤΙΜΙΟ!!! Δεν αναγνωρίζει αρχές ίσης μεταχείρισης (κι άλλες τέτοιες «αρλούμπες») ούτως ώστε δεν χρειάζεται να τις… τηρεί! Ενώ το δικό μας Σύνταγμα βρίσκεται στο καλάθι των αχρήστων. Γιατί ΕΧΟΥΜΕ ΓΕΜΙΣΕΙ ΤΡΑΒΕΣΤΑ, ΠΟΥ ΜΕ ΤΟ ΕΝΑ ΧΕΡΙ ΓΡΑΦΟΥΝ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΑ ΚΑΙ ΝΟΜΟΥΣ ΚΑΙ ΜΕ ΤΟ ΑΛΛΟ ΤΑ ΧΩΝΟΥΝ ΠΙΣΩ ΤΟΥΣ, ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΔΕΝ ΠΙΑΝΕΙ ΗΛΙΟΣ, με αποτέλεσμα να τα απαξιώνουν.
Κι αν θέλετε να συνεχίσουμε, σας γράφω και βιβλίο. Παραπάνω δεν μπορώ να γράψω εδώ, γιατί μου τέλειωσε ο χώρος. Για «πρόχειρο», βλέπετε, χρησιμοποίησα τα…
… αφήστε τα καλύτερα (μεταφορικά ΚΑΙ κυριολεκτικά)…
Αυτά έπρεπε να μας πει ο αρθρογράφος του Χρόνου. Αλλά δεν μας τα ‘πε. Γιατί κάτι του… έλλειπε από τη συνταγή. Δεν υπάρχει λόγος στενοχώριας όμως: έφερα εγώ τα υλικά. Ορίστε η σαντιγί σας! (Στη μάπα σας!!!).
Κι αν δεν σας άρεσε η συνταγή, ποτέ μη σώσετε και τη φάτε!!!
ΚΑΙ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ…
1 Τα σχόλια σας εδώ!:
kaloooooo
Δημοσίευση σχολίου