ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ ΔΗΜΟΤΙΚΩΝ ΕΚΛΟΓΩΝ ΔΗΜΟΥ ΔΙΔΥΜΟΤΕΙΧΟΥ

ΟΙ ΔΗΜΟΤΙΚΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ ΤΟΥ 2010 ΣΤΟΝ ΔΙΕΥΡΥΜΕΝΟ ΔΗΜΟ ΔΙΔΥΜΟΤΕΙΧΟΥ.
Η ΔΙΚΗ ΜΑΣ ΥΠΕΡΚΟΜΜΑΤΙΚΗ ΠΡΟΤΑΣΗ.

Βρισκόμαστε σε προεκλογική περίοδο, λίγους μήνες πριν τις εκλογές του Νοεμβρίου του2010. Αποτελεσματική προεκλογική περίοδος είναι η περίοδος εκείνη που ο καθένας σταματά να μένει σπίτι του, σταματά να είναι αυτό που συνήθως είναι, εργάτης, υπάλληλος, γιατρός, επαγγελματίας , αγρότης και ξαναγίνεται ενεργός πολίτης που επιθυμεί «κάτι» από την κοινωνία και θεωρεί ότι η πραγμάτωση αυτού του «κάτι» εξαρτάται από τον ίδιο.
Η ζωή μας εξαρτάται από την τοπική δημοτική εξουσία και η δημοτική εξουσία από την δράση και την ψήφο μας. Ότι σπέρνουμε θερίζουμε.
Όλοι μας σε αυτήν την πόλη εδώ και χρόνια θέλουμε να ψηφίσουμε τους άξιους, αλλά δυστυχώς για την πόλη μας ποτέ οι άξιοι δεν είναι υποψήφιοι.
Αυτοί που μέχρι τώρα εκλέγονται δεν είναι οι άξιοι και οι ικανοί, αλλά οι καπάτσοι, αυτοί που ξέρουν να παίζουν το παιχνίδι της συναλλαγής με την εκλογική πελατεία, δηλ. τον τρόπο να εξασφαλίσουν την χρηματοδότηση του εκλογικού τους αγώνα όπως και την προβολή τους από τα μέσα ενημέρωσης.
Οι άξιοι και οι ικανοί, οι έχοντες προσόντα, αποφεύγουν να πολιτευτούν διότι το θεωρούν υποτιμητικό να συνωθούνται και να κυνηγούν τον σταυρό προτίμησης με παζάρια, υποσχέσεις για ρουσφέτια και διαπλοκή με οικονομικά και άλλα συμφέροντα..
Πολλοί υποστηρίζουν και διατυμπανίζουν εντέχνως, γιατί έτσι τους βολεύει, πως η κοινωνία του Διδυμοτείχου και των χωριών του δεν είναι ώριμη για ΑΛΛΑΓΗ, είναι ώριμη μόνο για ΣΥΝΑΛΛΑΓΗ.
Φτάνει πιά. Όχι στις δυνάμεις της αδράνειας.
Γιατί να στηρίξουμε αυτούς που κάνουν την ζωή μας δύσκολη;
Γιατί να στηρίξουμε όσους τρέφει ένας πελατειακός μηχανισμός που θα μας τα ζητήσει πίσω πολλαπλάσια;
Γιατί να στηρίξουμε όσους βασιλεύουν στηριζόμενοι στον όρκο της σιωπής;
Γιατί να στηρίξουμε όσους ξέρουμε ότι πιθανόν να παρανομούν εις βάρος όλων;
Φτάσαμε ως πόλη στο σημείο που η κουβέρτα δεν μπορεί να κρύψει κι άλλα. Φτάσαμε στο σημείο που η διαφθορά, η ημιμάθεια η προχειρότητα έχουν φρακάρει την εξέλιξη μας και έχουν κλείσει την πόρτα της πόλης μας στο μέλλον, στις ευκαιρίες στην παραγωγικότητα και την δημιουργία..
Κάθαρση εδώ και τώρα στο πελατειακό σύστημα της εξαγοράς των ψήφων που πνίγει σαν θηλειά το Διδυμότειχο. Να φέρουμε επιτέλους το Διδυμότειχο στο κέντρο των αποφάσεων.
Αυτός που συγχέει με ιδιοτέλεια το προσωπικό του συμφέρον, με αυτό της πόλης δεν έχει θέση στην προσπάθεια αυτή.
Χρειάζεται ανανέωση του πολιτικού προσωπικού και προετοιμασία στελεχών που θα αναλάβουν την ουσιαστική υπεράσπιση της πόλης μας και των χωριών μας τα επόμενα δύσκολα χρόνια
Αυτό μπορεί να γίνει με φρέσκα πρόσωπα και ιδέες χωρίς συντηρητικά.
Η σημερινή δημοτική αρχή παρουσίασε προ 8 ετίας μία διακυβέρνηση που ξεκίνησε καλά γιατί η κοινωνία διψούσε για κάτι καινούριο και δημιούργησε τότε την προσδοκία ότι κάτι αλλάζει επιτέλους στην πόλη. Αντίθετα στα τελειώματα θυμίζει έναν αυταρχικό χώρο χωρίς κοινωνικές αναφορές με βαρόνους στα όρια της γραφικότητας, που λένε χοντροκομμένες κοινοτοπίες και που όλοι μαζί βουλιάζουν μέρα με την μέρα στα απόνερα μιας διαχείρισης γεμάτης υποψία διαφθοράς.
Η πολιτική στο Διδυμότειχο και η ενασχόληση με τα κοινά έγινε βιοπορισμός για όσους δεν μπορούν να σταδιοδρομήσουν αλλού. Τα αξιώματα στους αντιδημάρχους και στις καίριες θέσεις αναλαμβάνονται κατ΄απονομή και όχι κατ΄αξία. Το πελατειακό σύστημα στην πόλη μας ανεβάζει στα ρετιρέ της εξουσίας τις μετριότητες
Αυτή είναι η πικρή αλήθεια και η κατάντια για την πόλη μας.
Φτάνει πια.
Από πολίτες γίναμε πελάτες.
Από πατρίδα –πόλη γίναμε μαγαζί.
Αντί ιδεολογία –εξαγορά.
Αντί για αληθινή πολιτική, δούναι και λαβείν.
Με τα χέρια μας φυτέψαμε το δένδρο της παρακμής της πόλης μας.
Η ευημερία των λίγων τοπικών αρχόντων και των κολλητών τους είναι ουσιαστικά η δυστυχία των πολλών συμπολιτών μας.
Το τεράστιο δημοτικό έλλειμμα είναι ουσιαστικά ιδιωτικό πλεόνασμα.
Το έλλειμμα έργων στην πόλη μας είναι επίσης ιδιωτικό πλεόνασμα.
Ως πότε θα το ανεχόμαστε.
Σήμερα γεννιέται για τον τόπο μας το Διδυμότειχο τους Μεταξάδες και τα χωριά μας, μια νέα ελπίδα.
Το ζητούμενο πια ,δεν είναι να διαπιστώνουμε την κατάντια της πόλης μας. Το ζητούμενο είναι να την αλλάξουμε.

Για το «ΔΙΔΥΜΟΤΕΙΧΟ ΤΩΝ ΑΞΙΩΝ»
Σιναπίδης Στέφανος