Ποιός είναι αυτός ΡΕ ;

Περιμένεις 4 χρόνια να δεις το μεγαλείο.
Να απολαύσεις το δέος των αγώνων.
Να ζήσεις έστω και από απόσταση τη μαγεία των Ολυμπιακών Αγώνων.
Των αγώνων που γεννήθηκαν στην Ελλάδα μας.
Η συγκίνηση τεράστια. Η δύναμη της ψυχής σε κυριεύει.
Οι μέρες ήρθαν. Η ώρα έφτασε.
Οικογένειες. Παρέες. Ομογένεια. Ελλάδα. Συγκίνηση. Βουρκωμένα μάτια.

Το τελετουργικό διαρκεί κάποιες ώρες.
Απόλαυση.
Τέρμα η φωνή στην τηλεόραση.
Να δούμε τι σκέφτηκαν να δημιουργήσουν οι Κινέζοι.
Μας αξίωσε ο Θεός και είδαμε και στον τόπο μας, στην Ελλάδα μας, στην γενέτειρα Ολυμπιακούς Αγώνες. Έχουμε συγκρίσιμο μέγεθος. Αγωνία.
Σιωπή.
Σκέψεις κατακλύζουν το μυαλό του καθενός μας. Περιμένουμε να δούμε όλες και άλλες τόσες να ξετυλίγονται μπροστά μας. Πάμε.
Ξεκινάμε.
Ακούγεται η φωνή του Αντώνη του Κατσαρού. Νόμιζα πως αυτή τη φωνή θα την ξανάκουγα σε μερικές εβδομάδες όταν θα άρχιζε το Ελληνικό Πρωτάθλημα και με τον Πανθρακικό στην SuperLeague πλέον, θα είχαμε ώρες ατελείωτες με τον Αντώνη οδηγό.
Πάμε Αντώνη, αφήνουμε την φαντασία μας, τον οραματισμό μας, το δέος μας, την απόλαυσή μας στα σχόλια σου. Στην περιγραφή σου.
Κλείνεις τα μάτια και απολαμβάνεις τα ιδανικά του Ολυμπισμού. Ιδέες και θέσεις ανθρώπων, προγόνων, ανώτερες και από πολέμους, από έχθρες και από ακραίες αντιπαλότητες. Τώρα διάβαζα την έκκληση του Ο.Η.Ε. για εκεχειρία ανά τον κόσμο.
Έχουμε Ολυμπιακούς Αγώνες. Τέλος.
Όλα υποκλίνονται στην μεγαλοσύνη και την αιωνιότητα. Τέλος.
Πρώτη στην παρέλαση, στο στάδιο μπαίνει η Ελλάδα.
Της αξίζει. Της πρέπει.
Μπράβο Ελλάδα. Μπράβο Έλληνες.
-----------
Κενό. Παύλα. Σκοτάδι. Μηδέν. Το απόλυτο τίποτα.
Τι είναι αυτά ρε ;
Τι είναι αυτά ΡΕ ;
Η Ελλάδα δεν έχει βασιλιά ρε.
Σκοτώθηκαν άνθρωποι, θυσιάστηκαν ψυχές, στην Ελλάδα, μα μου την παράδωσαν ΕΛΕΥΘΕΡΗ. Χωρίς βασιλιάδες και βασίλισσες.
Ποιος είναι αυτός μπαμπά
Με ρωτάει ο γιός μου.
Τι να του πω ρε ;
Τι να του πω ΡΕ ;
Ρε καραγκιόζηδες, τι να του πω ;
Ότι ο πρωθυπουργός της χώρας μας, της Ελλάδας νύσταζε, βαριότανε και δεν πήγε στους Ολυμπιακούς Αγώνες.
Θέλω ειλικρινά, τίμια και ανοιχτά να βγει ο πρωθυπουργός αυτής της χώρας, της Ελλάδας και να μας πει γιατί δεν ήταν εκεί και με την προτροπή στους διοργανωτές να τον δείξουν μαζί με την Υπουργό των Εξωτερικών και όλους όσους άλλους επίσημους φορείς είχε η Χώρα μου αποστείλει για να παραστούν στην έναρξη των 29ων Ολυμπιακών Αγώνων.
Το θέλω, το ζητάω, το απαιτώ.
Όπως ακριβώς έκανε με το Euro στην Πορτογαλία.
Ο αρχηγός της Ελληνικής αποστολής ( τον τίτλο = πρόεδρος της ΕΟΕ, τον κατακτάς κύριε Κυριακού – και εσύ δεν τον κατέκτησες – τον αγόρασες ) δήλωσε :
η επιτροπή δεν έχει καμία σχέση με το πλάνο και την τηλεοπτική κάλυψη των Ολυμπιακών αγώνων.
Μπράβο, συμφωνώ.
Εδώ σε θέλω κάβουρα, να περπατάς στα κάρβουνα.
Ο πρόεδρος και ειδικά της ΕΟΕ μπορεί και πρέπει να είχε προβλέψει ακόμη και αυτή την πτυχή. Υποτίθεται ρε δόλιε ξαναέκανες Ολυμπιακούς Αγώνες και ξέρεις πως παίζεται η παρτίδα. Την τύφλα σου τη μαύρη. Αγόρασες την θέση και τώρα τι περίμενες, να περνάμε ως σε λαϊκό προσκύνημα και να σε προσκυνάμε. Λάθος έκανες. Έχασες. Αλλά κάτι τέτοιοι σαν και εσένα παραπληροφορούν τον πρωθυπουργό και τον κάθε Έλληνα και ξεφτιλιζόμαστε διεθνώς.
Όλοι εσείς που με χαρά θα υπηρετούσατε τον βασιλιά. Δούλοι, υποτελής και ανάξιοι. Ωραία τα σκηνοθέτησες καναλάρχη. Εδώ πέτυχες.
Ας βρεθεί κάποιος ρε παιδιά, ρε Υπουργοί, ρε Υφύ, ας μαζέψει όση δύναμη και τόλμη διαθέτει και ας πάει. Ακόμη και δυό – τρείς ας μαζευτούν και με στολή και πανοπλία ας πάνε μέχρι τον πρωθυπουργό τον κύριο Κωνσταντίνο Καραμανλή και ας τον ενημερώσουν πως είναι περίοδος των Ολυμπιακών Αγώνων. Σήμερα άρχισαν.
Τους περιμέναμε με δέος.
Μας βρήκε η πανούκλα.
Κάποιοι το σχεδίασαν, κάποιοι το εκτέλεσαν το σχεδιάκι.
Από εμένα με αγάπη : Α ί σ χ ο ς σε όλους.
Το πνεύμα όμως το αθλητικό, το Ολυμπιακό μου δίνει το προνόμιο να προχωρήσω και λίγο παραπάνω.
Σε μια επιτυχία αθλητική ή αποτυχία όλοι έχουν τις ευθύνες τους. Όλοι.

Είθισται, ο πρώτος τη τάξη, να βγαίνει και ιπποτικά και να αναλαμβάνει την ευθύνη όλη.

Ας βγει ο πρωθυπουργός μας λοιπόν και ας παραδεχθεί – κάτι.
Έστω κάτι. Να πει λόγου χάρη κοιμόμουν, έπαιζα – κάτι.
Να πει ήθελα δυο – τρείς μέρες να πάω για κανένα μπάνιο με τα παιδιά και την γυναίκα. Θα το δεχθούμε. Θα τον παραδεχθούμε.
Κατάφερε όμως και πάλι να μείνει στην ιστορία. Κάτι το οποίο ίσως ήθελαν και οι κ. Κυριακού και ο κ. Κούβελος.
Να μείνουν στην ιστορία με χρυσά γράμματα.
Στην ιστορία που θα βιώσει για παράδειγμα ο γιός μου, θα λέει για πάντα πως οι Ολυμπιακοί Αγώνες στο Πεκίνο ήταν εκείνοι που δεν είχε πάει ο κανονικός πρωθυπουργός μας. Έστειλαν έναν άλλον – κομπάρσο. Ελπίζω βέβαια ποτέ μα ποτέ να μην πει : στους Ολυμπιακούς του 2008 θυμάμαι πως μας εκπροσώπησε αυτός που σήμερα έχουμε αρχηγό του Ελληνικού κράτους.