Επιτέλους, αξιοποιήστε ευκαιρίες !!

Έλαβα πριν 2 μέρες μία πρόσκληση για τη συμμέτοχή μου σε μια εκδήλωση.

Να την πω εκδήλωση, να το πω φεστιβάλ, ας το πω λοιπόν όπως ακριβώς μου έφτασε.

7o ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΟ ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΠΟΝΤΙΑΚΩΝ ΧΟΡΩΝ.

Διάβασα παρακάτω και βρήκα ενδιαφέρον όχι τόσο τους χορούς και τα τραγούδια μιας ομάδας ανθρώπων, που ούτε έχω πολλές σχέσεις, ούτε το επιδίωξα άλλωστε. Βρήκα ενδιαφέρον την ποσότητα.

1.000 και άνθρωποι θα βρεθούν για 2 ημέρες στην πόλη μου.

Η χαρά της παρέας, του κόσμου, της κίνησης, της ανεμελιάς και της οικονομικής εφόδου, σκέφτηκα.

Πριν αλέκτωρ λαλήσει τρείς όμως απογοητεύτηκα.

Έχω έναν φίλο καλό, καλό και δραστήριο.

Υπομονετικό αλλά και νευρικό μερικές φορές.

Έχει πολλά χόμπι, ένα από αυτά μαζεύει. Τι ; Δεν θα σας το πω, θα τον καρφώσω και δεν το θέλω.

Συζητούσαμε λοιπόν στο δάσος, στο άλσος εχθές το μεσημέρι και του εξέφρασα τον θαυμασμό μου, για το παραπάνω γεγονός και μάλιστα του ανέφερα με χαρακτηριστική άνεση, όπως υπέθεσα κιόλας η δύσμοιρη, ότι το παραπάνω εγχείρημα, η εκδήλωση, το φεστιβάλ τέλος πάντων, θα τελεί προφανώς υπό την αιγίδα των επιμελητηρίων της πόλης μας, του εμπορικού συλλόγου και όποιου στην τελική, ασχολείται με την επιχειρηματικότητα.

Μου χαμογέλασε. Μου κούνησε με νόημα το κεφάλι. Με κορόιδεψε, στο τέλος.

Δεν θα είσαι καθόλου καλά, κατάφερε να ψιθυρίσει.

Εγώ από επαγγελματική διαστροφή και επειδή μπαινοβγαίνω καθημερινά στα επιμελητήρια θεώρησα ως Θείο δώρο αυτό το φεστιβάλ.

Αυτή την κοσμοσυρροή που θα έρθουν το Σάββατο, ενδεχομένως κάποιοι και από Παρασκευή και σίγουρα θα φύγουν Κυριακή.

Χορευτές διάβασα, γονείς, συγγενείς, χοροδιδάσκαλοι, φοιτητές ΤΕΦΑΑ με ανάλογη ειδικότητα χορού. Ναι, σας το είπα από την αρχή, εντυπωσιάστηκα.

Στις μέρες που ζούμε, με τον Βενιζέλο να ορμάει, ακυβέρνητος. Να περιμένουν όλοι την ΔΕΗ, για να δουν αν θα γίνει τζακ-ποτ γι΄αυτούς. Να έχουν καταντήσει οι ταχυδρόμοι να ..μην αφήνουν τα γράμματα και την αλληλογραφία, να την πετούν από μακριά σε κάθε σπίτι, μήπως ο κόσμος αρχίσει και κυνηγάει και αυτούς.

Με την ανεργία να καλπάζει, με τα καταστήματα να κλείνουν όσα μπορούν, όσα δεν χρωστάνε για να κλείσουν. Με τις επιδοτήσεις που όσα χαρτιά και να πάμε και να ξαναπάμε σε υπηρεσίες ( σας είπα επαγγελματική διαστροφή, λόγω εργασίας μου ), να μην έρχονται ποτέ στους επαγγελματίες.

Με εξομολογήθηκε λοιπόν ο καλός μου, πως τα επιμελητήρια σφυρίζοντας αδιάφορα δεν πέρασαν ούτε καν από τα συμβούλια τους το θέμα του 7oυ ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΟΥ ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΠΟΝΤΙΑΚΩΝ ΧΟΡΩΝ, στην Κομοτηνή το Σάββατο 1 Οκτωβρίου 2011.

Ούτε καν στα Διοικητικά Συμβούλια του Επαγγελματικού & Βιοτεχνικού Επιμελητηρίου καθώς και του Εμπορικού και Βιομηχανικού Επιμελητηρίου Νομού Ροδόπης. Ένεκα το καλοκαίρι, οι εκλογές των επιμελητηρίων, οι οικονομική δυσπραγία. Αυτά άκουσε να λένε, να προφασίζονται, θα έλεγα εγώ.

Πολλά ακόμη ανόητα και ..φτηνά, κατά την άποψή ΜΑΣ, οφείλω να ομολογήσω.

Μα, εκεί έξω έχει πόλεμο, υπάρχει πρόβλημα. Δεν υπάρχουν αγοραστές. Δεν υπάρχει χρήμα να κινήσει την αγορά. Δεν το εισπράττουν ; δεν το καταλαβαίνουν ;

Βρίσκονται λοιπόν εκδηλώσεις, ημερίδες, φεστιβάλ, πανηγύρια και φέρνουν χιλιάδες κόσμο στην πόλη μας και εμείς λέμε μεγαλοπρεπές ΟΧΙ ???

Έπρεπε να φρόντιζαν οι φορείς που ασχολούνται με τον επιχειρηματικό κόσμο να βρίσκουν μόνοι τους και να φέρνουν τέτοιου είδους εκδηλώσεις, συνεχώς, αδιαλείπτως.

Και αντ΄αυτού να σνομπάρουν κιόλας τέτοια θέματα.

Είτε είναι χορός, είτε ο Πανθρακικός, είτε κλαδικές εκθέσεις, ο τ ι δ ή π ο τ ε.

Δεν άργησα να προχωρήσω και ρώτησα, δηλαδή οι ενδιαφερόμενοι σύλλογοι έφεραν και αιτήθηκαν την συνδρομή των επιμελητηρίων, των συλλόγων και περιμένουν απάντηση. Η απάντηση ήταν αποστομωτική και καθαρή. - Μα και βέβαια, με σφραγίδες, εισερχόμενα και υπογραφές.

Έκτοτε ουδέν.

Φυσικά τρέμω στην ιδέα να μην γίνει ένα τέτοιο φεστιβάλ από την άποψη της διαφήμισης της πόλης μας και της προβολής της, ως ικανή διοργανώτρια τέτοιου είδους γεγονότων.

Χιλιάδες κόσμου θα έρθουν να κοιμηθούν, να φάνε, να διασκεδάσουν, να αγοράσουν.

Στο περίπτερο να πάνε, κέρδος θα είναι, συμπλήρωσε ο συνομιλητής μου. Σταθερός, έξυπνος, και όχι πόντιος, παρόλο το όνομα !

Στις πόλεις δίπλα, παραδίπλα μας έχουν μόνον έσοδα, από γιορτές παλιάς πόλης, Εκθέσεις αγροτικών προϊόντων, καρναβάλι και τόσο άλλα. Εμείς εδώ, τίποτα. Ότι και αν είχαμε το διώξαμε ή πολύ απλά το διώχνουμε με περισσή ευκολία.

Νομίζω αυτό ονομάζεται ηλιθιότητα, βλακεία, δεν μπορώ ακριβώς να προσδιορίσω. Δεν είμαι όμως και απόλυτα σίγουρη γιατί ο συνοδοιπόρος μου δεν συμφωνεί με χαρακτηρισμούς και επιθέσεις σε πρόσωπα. Ας είναι, κρίνεται εσείς μόνοι σας. Βάλτε χαρακτηρισμούς σε όλους αυτούς που μας διοικούν, τοπικά. Παράγοντες και παραγοντίσκους.

Δεν είναι του επιπέδου μου άλλωστε να κατηγορώ και να μέμφομαι ανθρώπους. Αντιθέτως τους κρίνω, αλλά και προτείνω. Θα έπρεπε όλοι αυτοί οι οικονομικοί υπεύθυνοι, εκλεγμένοι σε συμβούλια και σε συμμετέχοντες σε άπειρες συσκέψεις να είχαν υιοθετήσει αυτήν την εκδήλωση, το φεστιβάλ και να γινόταν κάθε χρόνο το οικονομικό γεγονός του τόπου μας, κάθε Σεπτέμβριο ή Οκτώβριο. Πρόταση κάνω. Αποδέκτη δεν φαντάζομαι να βρούμε. Άλλωστε είπαμε οι αποδέκτες, οι συνήθεις αδιάφοροι υπεύθυνοι, δεν μπήκαν στον κόπο ούτε καν Διοικητικό Συμβούλιο να περάσουν θέματα με τα οποία έπρεπε να μονοπωλούν το χρόνο τους.

Άραγε στα συμβούλια που κάνουν τι λένε. Θα ήθελα πολύ να γνωρίζω.

Θα αποτελέσει σίγουρα θέμα συζήτησης με τον αρχηγό του βουνού, γιατί πολύ απλά θεωρώ πως πρέπει στα συμβούλια των αρμόδιων φορέων της επιχειρηματικότητας να συζητούνται, να βασανίζουν τους αιρετούς, θέματα της οικονομίας και της αγοράς. Όχι ταξίδια και επιδρομές στο εξωτερικό. Στην αναβροχιά και στο εσωτερικό.

Ειδικά τα επιμελητήρια, τα οποία καθημερινά με τα χεράκια μου κουβαλάω τα λεφτάκια του κόσμου, συνδρομές, αποφάσεις, βεβαιώσεις, μέλη. Όλα με λεφτά. Πολλά λεφτά. Τα λεφτά γίνονται ταξίδια, γίνονται πληρωμές προσωπικού, γίνονται πληρωμές ημετέρων και δεν γίνονται πρόοδος.

Δεν γίνονται ανάπτυξη, δεν γίνονται ημερίδες, φεστιβάλ, αλλά ούτε και εκθέσεις για να τονώσουν την αγορά της πόλης μας.

Καλή η αναζήτηση της έτοιμης, μασημένης τροφής, η αναζήτηση επιδοτήσεων, η απαίτηση διευκολύνσεων, η πίεση για μειώσεις επιτοκίων, ρυθμίσεων και παροχών. Σωστές διεκδικήσεις. Δεν αρκούν όμως.

Ειδικά όταν βλέπεις μια οικονομική διακυβέρνηση να μην μπορεί να πληρώσει τα δικά της, όταν θεωρείς πως θα δώσει – κάποια στιγμή – και σε σένα, τότε ή ανόητος είσαι ή κοροϊδεύεις και ξέρεις το δεύτερο δεν χωνεύεται, δεν καταπίνεται

Εμένα με πονάει έμμεσα. Να έχουν δουλειά οι πελάτες του γραφείου μου θέλω, για να μας πληρώνουν, για να πληρώνομαι. Αυτό και μόνο.

Αυτό λοιπόν κύριοι λέγετε ανταπόδοση. Ανταπόδοση της συνδρομής. Όταν πληρώνω μία συνδρομή 1 €, το θέλω πίσω έστω το ένα ευρώ με τη μορφή βοήθειας και στήριξης. Δεν σας το δίνω για να το κάνετε ουίσκι, ούζα, εισιτήρια, ξενοδοχεία και απολαύσεις. Υπήρχαν όλα αυτά. Πάνε πέρασαν.

Τελείωσαν. Πάρτε το χαμπάρι.

Ο κόσμος το πήρε, το παίρνει χαμπάρι σιγά – σιγά, αρχίζει και το αντιλαμβάνεται. Το ζει, το νιώθει, εξαγριώνεται.

Φοβάμαι θα σας απαντήσει με τρόπο που ενδεχομένως δεν μπορεί στην ηγεσία του οικονομικού υπουργείου. Τοπικά θα βρει τρόπους και θα σας απαντήσει. Θα σας απαξιώσει, θα σας μειώσει.

Επειδή όμως χοντρόπετσοι είστε, δεν με νοιάζει.

Τίποτα δεν θα καταλάβετε.

Η αγορά με νοιάζει. Σε αυτήν ζω. Από αυτήν ζω.

Ουφ, πάλι δεν χτενίστηκα !!!