ΤΑ ΚΑΛΑΝΤΑ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ

ΤΡΙΓΩΝΑ - ΚΑΛΑΝΤΑ
Τρίγωνα κάλαντα σκόρπισαν παντού
Σαν τους υπουργίσκους του Κώστα του «χοντρού»
Ηey!
Τρίγωνα κάλαντα μέσ` τη γειτονιά
τα γαλαζοπίτουρα δε φτιάχουν τραχανά
Άστρο φωτεινό, θα `βγει γιορτινό,
θα ‘ρθει, θα μας δει και και θα φύγει στο λεπτό
Μες στη σιγαλιά άνοιξε αγκαλιά
Κι όρμησαν οι κότες στα γαλαζοπίτουρα
Ηey!
Τρίγωνα κάλαντα στο μικρό χωριό
Χτύπα το αλύπητα το μπλε κασιδαριό
Ηey!
Τρίγωνα κάλαντα σκόρπισαν παντού
σαν γαλαζοκέφαλοι του κακού καιρού
Τρέχουν τα παιδιά μέσα στο χιονιά,
και με τα πανό κάνουν λίμπα τα χωριά
Μες στη σιγαλιά άνοιξε αγκαλιά
κι οι κότες εχορτάσανε γαλαζοπίτουρα
Hey!
Τρίγωνα κάλαντα κέφι και χαρά
κι οι Νουδίες χορεύουν όμορφο καρσιλαμά
Hey!
Τρίγωνα κάλαντα χρόνια σας πολλά
πάντα ότι ποθείτε, οθωμανικά!

ΚΑΛΑΝΤΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ
Καλήν εσπέραν άρχοντες
κι αν ει - κι αν είναι ο ορισμός σας,
που πάτε βρε ανόητοι
μες στο – μες στον κακό καιρό σας
Χριστός γεννάται σήμερον
εν Βη - εν Βηθλεέμ τη πόλει,
και το βρακί κατέβασε
Η κυ – η κυβέρνηση όλη
Εν τω σπηλαίω τίκτεται,
εν φα - εν φάτνη των αλόγων
και μιας και βρήκατε άλογα
Για σκυ – για σκύφτε να σας πω ‘γώ
Πλήθος αγγέλων ψάλλουσι
το "Δόξα εν υψίστης"
και ‘σεις θα σκούζετε μαζί
αχ, βαχ, μας άλλαξεν η πίστις
Εκ της Περσίας έρχονται
τρεις μάγοι με τα δώρα,
για μάγους, βρε, περάσατε
τρεις γε – γενίτσαρους με φόρα!
Έφθασαν εις Ιερουσαλήμ,
με πόθον ερωτώσι
απ’ τους γαλάζιους ποιος και ποιόν
απ’ ό – απ’ όλους θα πιπώσει
Δια Χριστόν ως ήκουσεν
ο Βασιλεύς Ηρώδης,
διέταξε τους οθωμανούς
να γί – να γίνουν θηριώδεις
Ότι πολλά φοβήθηκε
δια την βασιλείαν,
και δώστου κι οι γενίτσαροι
ξεσκί – ξεσκίσαν τη Νουδία…

ΤΟ ΕΛΑΤΟ
Ω! έλατο, ω! έλατο,
μ` αρέσεις, πώς μ` αρέσεις!
Να μη με λεν Καραμανλή
Άμα δε μου την «πέσεις»
Μου φέρνεις δώρο ένα κλαδί!
Σκληρό και πράσινο μαζί
Ω! έλατο, ω! έλατο
μ` αρέσεις, πώς μ` αρέσεις!
Ω! έλατο, ω! έλατο
τι δίδαγμα η στολή σου,
Και άντε τώρα βγάλ’ τη να
Να φάω το κλαδί σου
Ελπίδα εμπνέει σταθερή
τούτο το πράσινο κλαδί
Ω! έλατο, ω! έλατο
μ` αρέσει το κλαρί σου.
Ω! έλατο, ω! έλατο
τα πράσινα στυλιάρια,
τα βάζεις με καλοκαιριά
τα βγάζεις με λιακάδα
Τα μακρουλά σου τα κλαριά
μου τα «φορείς» με το χιονιά.
Ω! έλατο, ω έλατο
μου αλλάζεις τα φανάρια!!!

ΑΓΙΑ ΝΥΧΤΑ
Άγια νύχτα, σε προσμένουν
οι γαλάζιοι Χριστιανοί
και με πίστη ανυμνούμε,
τον Αλλάχ δοξολογούμε,
να ‘ρθουν οι οθωμανοί
ναι, με μια φωνή.
Η κοιλιά μας γουργουρίζει
μέχρι τ` άγια τα βουνά
ξελιγώθηκε η καημένη
τόσην ώρα περιμένει
να ‘ρθει πια κα’νά «παιδί»
με πράσινο κλαδί!
Στης Νουδίας ελάτε όλοι,
τα ποδάρια τ’ ανοιχτά
και μ` ευλάβεια μεγάλη,
κει που φως ποτέ δεν πιάνει
μαζωχτείτε με χαρά
και «καλά κρασιά»…
Σαν παιδί-κουμπί γεννιέται
και σεμνά και ταπεινά
από τη «στενή» τρυπίδα
η γαλάζια φερελπίδα
να μας κλάσει τα… κλαδιά
και τα δυο ορφανά.